اثربخشی روایت‌درمانی گروه بر امید و سلامت روان زنان مطلقه مراجعه ‌کننده به اورژانس اجتماعی بهزیستی شهرستان ساری در سال 1394

طلاق یکی از شدیدترین تنیدگی­های زندگی انسانی است که پیامدهای روانی ناگواری همچون کاهش امید و سلامت روانی را در پی دارد. مطالعه­ حاضر با هدف کارآزمایی اثربخشی روایت­درمانی گروه بر امید و سلامت روانی زنان مطلقه انجام شده است. این مطالعه از نوع نیمه­آزمایشی با طرح پیش­آزمون- پس­آزمون با گروه گواه است. جامعه­ آماری مورد مطالعه کلیه زنان مطلقه­ مراجعه­کننده به اورژانس اجتماعی بهزیستی شهرستان ساری بوده­اند که طی شش ماه گذشته­ زندگی خود تجربه­ جدایی و طلاق داشته­اند. از جامعه­ آماری مزبور 40 زن مطلقه به شیوه­ نمونه­گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه به طور برابر (20 نفر) قرار گرفتند. آزمودنی­های گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت روایت­درمانی گروه قرار گرفتند و گروه گواه هیچ مداخله­ای دریافت نکردند. از مقیاس امید اسنایدر (1991) و پرسشنامه­ سلامت روان گلدبرگ (1972) نیز برای جمع­آوری داده‌های پژوهش استفاده شد. داده­های به دست آمده با استفاده از روش کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج این مطالعه نشان می­دهد که روایت­درمانی گروه موجب ارتقای امید و بهبود شاخص­های سلامت روانی در زنان مطلقه شده است (01/0P